Vandaag werd ik weer vroeg wakker en dus op tijd voor het ontbijt. Op het menu vandaag: bagels .... nou snap ik bagels niet zo, ze zien eruit als smakeloze, droge broodjes ... Maar goed, het werd wel eens tijd om er eentje te proberen en ik koos een donkerbruine ... en oh boy, zo'n bagel is echt een stevig, vullend stuk brood. Ik kon het ding niet in een keer op en heb de rest meegenomen voor een tussendoortje.

Na wat overwegingen besloot ik vandaag downtown te gaan. Voor vanmiddag stond een zogenaamde 'tablet' tour op het programma: de 'Highlights of New York', gekocht bij groupon. Maar nu eerst: The Village ... oftewel Greenwich Village.

De route bestond vooral uit heen en weer slingeren tussen Greenwich Street en Waverly Place, vanaf 14 street naar het zuiden ... Ik ben dol op deze buurt: de architectuur, al die kleine versieringen, al die kleine groene tuintjes. Hoe vaak ik hier ook al geweest ben, ik zie steeds nieuwe dingen. De straten ademen een heerlijke rust, zelfs nu het werkend leven al behoorlijk op gang was gekomen. Alles lijkt hier een graad rustiger te gaan en het tempo van een dorp te hebben aangenomen. Nu ja, het was ook wel heel, heel heet vandaag. Er staat onweer op het programma, vanmiddag ....

Ik genoot in een zo'n klein parkje van een kopje koffie. Ik geloof dat het Abbingdon Square heet. Achter me waren ze met de weg bezig, dus herrie genoeg, maar toch was het rustig. Het schoot me binnen dat ik hier in de buurt een bepaald adresje wilde lokaliseren ... 751/2 Bedford Street, naar vermeend het smalste pand van Manhattan. Het bleek in de steigers te staan (het is onlangs verkocht voor een bescheiden 3,25 millioen), maar ik was vastbesloten om het even op te meten, om het later te vergelijken met de rivaal in East Village .... 11,5 voet ... mijn voetlengte, in dit geval ...

De werklui waren niet gecharmeerd van mijn actie .... 'ma'am, it's not safe, it's definitely not safe ...'

Ik denk eigenlijk dat ze bedoelden: 'Bugger off, will you!"

Nou ja, het werd toch hoog tijd voor nog een pauze, dus besloot ik richting Washington Square Park te lopen, waar ik een prima Starbucks wist te vinden en waar ik mijn voeten even in het water van de fontein kon koelen. Hoe dichter ik bij het park kwam, hoe drukker de straten werden. Nog steeds veel werkende mensen, maar nu vooral winkels die aangevuld moesten worden, dus het was toch een ander soort drukte.

Washington Square Park is zo'n plek die iedereen leuk vindt. Live music (vandaag was het vooral jazz .... nou snap ik jazz niet zo goed, maar och ...) en heel veel mensen die lekker chillen. Oh, en ook een knul die non-stop en vol overgave aan het drummen was op emmers .. en dat met dit weer! Maar hij had wel een lekker ritme.

Toen ik al die mensen zo zag zitten, voeten in het water en een boek op schoot, schoot het mij binnen dat ik het nieuwste boek van Alice Hoffman hier in New York wilde aanschaffen, dus kom, ik ging op zoek naar een boekwinkel.

Als je eens een goed boek zoekt: die van haar zijn geweldig, zonder meer.

Ik vond het in de NY University book shop en bijna ging ik ook overstag voor een 'NY University' jogging broek ... ik was hier nou toch ... maar in mezelf grinnikkend zag ik er toch van af, misschien later nog eens. Terug naar het park om lekker te niksen. Ik geloof dat ik wel een hele pagina heb gelezen ... er gebeurt daar gewoon te veel om niet rond te blijven kijken!

De tablet tour zou nog een stuk verder downtown zijn en mijn voeten hadden daar geen zin in, dus liep ik richting de Christopher Street subway halte. Er bleek een heel grappig speelveldje voor kinderen te zijn in die hoek van het park: allemaal heuveltjes met kunstgras, waar ze lekker vanaf kunnen rollen. En verderop de schaakspelende mannen (waarom zijn het eigenlijk alleen mannen?) ... Ik vind schaken leuk (al brouw ik er niet veel van), en dus besloot ik even te kijken hoe deze twee elkaar fanatiek te lijf gingen ... zeer geconcentreerd, maar na afloop toch ontspannen lachend ... om meteen weer een volgend spel te beginnen. Ze leken behoorlijk aan elkaar gewaagd.

Sheridan Square, op Christopher Street, heeft een belangrijke rol gespeeld in de emancipatie van de homogemeenschap van Manhattan. Mijn oom, ook homo en vroeger best vaak in New York te vinden, schiet nog wel eens vol als hij over die (lang niet makkelijke) tijd praat.

Toen ik aankwam op het ontmoetingspunt van de tour, bleek er nog niemand te zijn. Nou ja, er waren zat mensen, want ik stond op de Bowling Green, maar ik zag niemand die op het punt stond tablets uit te delen voor een rondleiding ... na een half uurtje van nogal doelloos op en neer lopen over het plein en elke hoek in de buurt af te schuimen, gaf ik het op ... Tenslotte ben ik nog niet zo ver gevorderd in de 21e eeuw dat ik elke minuut van de dag online ben en ook werkt mijn mobiel niet op dit gedeelte van de aardbol. En nu ik erover na denk, het is geen moment in me opgekomen om een telefooncel te zoeken ...

Wat wel in me opkwam was het 9/11 Memorial. Of eigenlijk, het pasgeopende museum. Er valt niets te zeggen over het museum ... nou ja, nee, natuurlijk valt er veel over te zeggen: het is indrukwekkend, heel zorgvuldig opgezet, heel .... nou ja, ik was er stil van. Het bracht zeker die dag weer terug in de herinnering. Voor mij: vol ongeloof vastgeketend aan de tv, voor New Yorkers ... hel op aarde ... Mijn gedachten gingen vooral uit naar al die mensen die op die donkere dag het leven lieten. Een donkere dag die tegelijk New Yorkers nog weer sterker maakte ....

Gevuld met een stil respect ging ik terug naar mijn thuis. Het is eigenlijk nog vroeg, zal ik er nog op uit gaan na het eten? Maar nee, laat ik het allemaal maar eens rustig laten bezinken ... New York, you are the best.

Hier nog wat meer foto's (mijn doel vandaag, naast een wat solidere greep op mijn camera, was het vastleggen van het dagelijkse leven en ook de sfeer van de buurt)

English:

Today I woke up early again and so I was in time for breakfast. Today's menu: bagels ... I don't get bagels, they look like dry rolls to me, but admittedly it was about time I tried one! My choice: a dark brown one ...and boy, it was one solid roll indeed! Couldn't finish it all, so decided to take the other half with me for a morning snack.

After some consideration I decided to head downtown today. Later in the afternoon I would do a 'tablet' tour, called 'Highlights of New York', with one of the many groupons I purchased for this trip. But first: The Village.

So today, my route was circling back and forth between Greenwich Street and Waverly Place, from 14 street downwards ... I just love this neighbourhood: the architecture of the buildings, the decorations, all the green little gardens, no matter how many times I walk these streets, there are always new details to discover.

The streets are peaceful and quiet, even though there's a lot of working people about. Everything seems to have slowed down to a nice countryside pace. Mind you, it's earlier, but it's hot already and very, very humid. Thunderstorms are expected later in the day ...

I have a coffee in a sweet little park, I think it's called Abbingdon Square? there's a lot of road work going on, so lots of noise, but still it's peaceful there as well. There is one specific adress I want to visit: 75 1/2 Bedford Street, supposedly the narrowest house in Manhattan. It was under construction (it recently sold for a modest 3.25 million), but I was determined to measure it's width and compare it to its rival in the East Village later this trip. 11.5 feet ... mine, that is ...

The workmen didn't like my antics under their staffolding, 'ma'am, it's not safe, it's not safe ...' I think what they meant was: 'Bugger off, will you!"

Well, it was time for a rest anyway, so I headed towards Washington Square Park where I know is a good Starbucks and a water fountain to cool my tired feet. As I approached the park, the streets get busier and busier, still mostly working people, but as there's more and more shops, there's a different kind of bustle.

You gotta love Washington Square Park. Live music (jazz today, I don't get jazz, but still ...) and lots of people chilling out. Oh, and one guy kept drumming away non-stop, on buckets and so on .... and remember: it was hot!! I must say, I loved his rythm.

Seeing people sitting with their feet in the water reading books made me remember I wanted to buy Alice Hoffman's latest (The Museum of Extraordinary Things), so I went bookhunting.

If you're ever desperate for a good read, her books are fantastic, no other word for it.

I found it in the NY University book shop and was tempted to buy a pair of NY University sweat pants while I was at it ... LOL ... maybe later. Back to the square for some more relaxing ... I think I read just the one page, as there's too much going on there.

As I had to be further downtown for my tablet tour and my feet weren't quite up to walking further down, I headed towards Christopher Street subway station, passing the funniest playground with small artificial grass hills for kids to roll down from and of course, all the chess playing guys .. (how come it's only guys??). I love a good game of chess (not that I'm any good at it), so watched these 2 finish their pretty fanatic game ... luckily they did laugh when it was finished ... I think they were both equally good so it must have been touch and go.

Sheridan Square, on Christopher Street, played a pivot role for the gay community in Manhattan. My uncle, who's gay and used to visit NYC a lot in those days, still chokes up when he thinks about those (difficult!) days:

http://www.thestonewallinnnyc.com/StonewallInnNYC/HISTORY.html

When I made it to the meeting point of my tour, there was nobody there. Well, obviously there were people there, I was on the Bowling Green, so it was teaming with people, but nobody that seemed to be gathering people and handing out tablets ... After about 15 minutes of aimlessly walking the square and an extra block, I gave up. Unfortunately, I haven't quite entered the 21st century and am not online when I'm on the move .... nor doas my phone work in this part of the world and now that I think of it, I never even considered looking for a pay phone ...

What I did do was go to the 9/11 Memorial. Or really, to the museum. There's nothing to say about the museum ... okay, sure, there's lots to say about it, it's impressive, very carefully laid out, very .... Well, it left me speechless. It brought back vivid memories of that day. For me, stuck to the TV in total disbelieve, and for New Yorkers .... hell on earth ... I tried to pay my respect to all the people that perished on that dark day in New York's history. A day that made them so much stronger once again.

Filled with silent awe, I headed back home. It was early still, maybe I would go out a bit more after dinner? But no, instead, I had an early night to let it all sink in. New York, you are the best.

More pics here (My aim for the day, apart from trying to get a firm grip on my camera, was to catch the daily life in this part of town as well as the architecture)